آیا در عصر دیجیتال تئاتر همچنان می تواند پاسخگوی دغدغه های مردم این عصر باشد؟
در مقاله ای با عنوان آیا در عصر دیجیتال، نمایش همچنان موضوعیت خواهد داشت؟ هنرمندان برجسته تئاتر (بازیگران، کارگردانان، تهیهکنندگان و…) به جست و جوی پاسخ این سئوال پرداختند که در مقاله ای به قلم دکتر کریگ لمبرت، معاون سردبیر مجلهی هاروارد منتشر شده است. این مقاله توسط گروه تئاتر اگزیت ترجمه و در اختیار هنرآنلاین قرار گرفته است. بخش دوم این مقاله را در اینجا می خوانید: ...
شهربازی با نورپردازی صحنهای
جان لیتگو میگوید: "برادوی امروز بسیار عجیب شده است. درست مانند شهربازی تئاتری!" در این صورت، کاری موفق و بلندمدت در مرکز شهر بوده است. شوهایی که در "برادوی" به صحنه میآیند-عملاً تعداد مشخصی از تئاترها در میدان تایم و اطراف آن- از نظر مالی قویاً موفق هستند. بر اساس آمار لیگ برادوی مجموع درآمد گیشه در سال حدود یک میلیارد دلار است، به علاوه ۱ میلیارد دلار که از تئاترهایی که به عنوان بخشی از تور خود در آنجا اجرا میکنند گرفته میشود، که به گفته تام مک گارت رئیس کیبرند اینترتینمنت، "در کسب و کار رسانه چندان زیاد نیست." شرکت او یکی از تهیهکنندگان اصلی تئاتر زنده از جمله نمایشهای برادوی و نیز تورهای اجرای تئاتر است. (گیشه سینماها در آمریکا و کانادا در سال ۲۰۱۰، ۱۰/۶ میلیارد دلار بوده است.) وی میافزاید: "اما با این حال در اوج ریاضت اقتصادی اخیر، برادوی یک سال بیسابقه و رکورددار داشته است."
نزدیک به نیمی از شوهای برادوی نمایش عادی هستند، اما نمایشهای موزیکال، هم از نظر مخاطب و هم درآمد غالب هستند. تئاترهای برادوی بخش عمدهی مخاطبان خود (۶۲٪) را از میان گردشگران جذب میکند، که نزدیک به دو سوم آنها درآمدی بالای ۷۵ هزار دلار در سال دارند و ۶۶٪ آنها زن هستند. (بالاتر از ۵۵٪ درصد در سال ۱۹۸۰) این بخش همچنان سودآور است، با وجود اینکه از هر ۸ تولید جدید، تنها یکی موفق میشود. با این وجود که سرمایهگذاری مطمئنی نیست، اما یک کار پرفروش میتواند سرمایه تولید را در سال ۸۰ به ۱ بازگرداند. همچنین حمایتکنندگان از بازتولید یکی از شوهای مشهور توانستهاند حدوداً ۲۰ به ۱ از سرمایه اولیه کسب درآمد کنند، در حالیکه اثر نیز همچنان روی صحنه و در حال فروش است.
مکگارت میگوید: "برادوی کسبوکاری پرهزینه است. جریان اصلی است-برای اینکه تجربی باشد ساخته نشده است، همچنان که استودیوهای فیلمسازی وقتی به عنوان فیلمساز مستقل عمل میکنند، همان تولیدات همیشگی خود را نمیسازند." اما به گفته او تفاوت اصلی تئاتر با سینما این است که "میتوان یک فیلم را بر روی هزار پرده یا پنجهزار پرده اکران کرد، اما یک شوی برادوی محدود به ظرفیتهای تئاتر است- حتی با وجود اینکه اجراها میتوانند زمان مشخصی برای پایان نداشته باشند، اما قرار نیست صندلیهای جدید در سالنها سبز شود."
با وجود تمام ریسکها، برای کسی که سرمایه بلااستفاده دارد و تئاتر را هم دوست دارد، "فرشته" شدن میتواند بسیار هیجانانگیز باشد. میتوانید بخشی از سهام یک تئاتر موزیکال را خریداری کنید، مثلاً فقط ۲۵ هزار دلار، و به این ترتیب میتوانید یک زندگی تئاتری داشته باشید. این به این معنی است که به تمام گزینشها، کارگاهها، اجراهای آزمایشی، افتتاحیهها و مهمانیهای سرمایهگذاران تمام نمایشهای برادوی دعوت خواهید شد. به گفته مکگارت: "شما میتوانید آهنگساز را به خانه خود بیاورید تا موسیقی را بر روی پیانو خانهتان بنوازد. در مقایسه با مثلاً عضو شدن در باشگاه گلف، خیلی بیشتر میشود تفریح کرد."
ماجراجویی با تماشاچیان
دیان پائولوس مدیر هنری تئاتر رپرتوار آمریکا میگوید: "سندرمی در حرفه ما وجود دارد که تماشاچی و خصوصاً جوانترها به خاطرش مورد سرزنش واقع میشوند. آنها دیگر نمیخواهند به تئاتر بروند، چرا؟ چون تمرکز حواس ندارند. ترجیح میدهند کنترل به دست خودشان باشد، با همان دستگاههای کوچک در دستانشان. گزینههای تفریحی بسیار زیاد است. فرهنگ ما دارد به بیراهه میرود. این همیشه به نظرم تضعیفکننده بوده است، چرا که جایی برای تغییر باقی نمیگذارد. ما باید این تحلیل را برگردانیم و بگوییم: شاید تقصیر ماست. شاید تقصیر دستاندرکاران هنر است. نه فقط نویسندگان و بازیگران، بلکه تمام سیستم- شاید میبایست در بازگرداندن تماشاچی به تئاتر بهتر عمل کنیم. آیا تماشاچیان رفتهاند؟ بله. آیا عادت آمدن به تئاتر را در خود نپروراندهاند؟ بله. آیا تقصیر آنهاست؟ خیر!
پائولوس از نخستین فصلی که برای تئاتر رپرتوار آمریکا در سال ۲۰۰۹ برنامهریزی کرد، دعوت به تئاتر را به روز کرد. او بریدهای تیزر مانند از "نمایش الاغ"، الهام گرفته از "رویای نیمهشب تابستان" (بدون حتی کلمهای از شکسپیر) ساخت که در اطراف تماشاچیان با شرکت رقصندههای و آهنگهایی که توسط بازیگران خوانده میشد، به صورت زنده به اجرا درمیآمد. نمایش "الاغ"، نمایشی موفق که اجرایی بلندمدت در نیویورک داشت، برای اولین در همانجا توسط پائولوس و همسرش رندی واینر (تهیهکننده) به روی صحنه رفت و پس از آن در کمبریج، همچنان تماشاچیان را دستهدسته به تئاتر "زیرو-اَرو" تئاتر رپرتوار آمریکا میکشاند؛ جاییکه امروز نامش را به نام شخصیت اصلی نمایش، آبرون تغییر داده و تبدیل به کلوب شبانه تئاتر شده است.
پائولوس میگوید: "ما میبایست محدوده معنای تئاتر را گسترش دهیم. اگر شو به جای ساعت ۸ شب، نیمهشب شروع شود چه میشود؟ اگر مدت زمانش ۱۰ دقیقه باشد چه؟ یا یک ساعت باشد؟ اگر قبل از شروع اجرا ۴۵ دقیقه برقصید چه؟ جایی را بسازید که قوانین را درهم میشکند. آبرون امروز به گروه جدیدی از مخاطبان دست پیدا کرده است: مخاطبانی جوانتر و زیر ۳۰ سال. تماشاچیان آنهایی نیستند که به تئاتر میروند. آنها میخواهند در حضور دیگران باشند، معاشرت کنند؛ آنها به این تخلیه احتیاج دارند- که تئاتر میتواند آن را برایشان فراهم کند، چیزی مثل فستیوالهای قرن پنجم آتن، یا ماشپیتِ تئاتر شکسپیر گلوب. (ت.م: ماشپیت قسمتی از محل اجرای کنسرت راک است که جلوی سن قرار دارد و مردم در آن با موسیقی راک میرقصند) تئاتر باید جایی باشد که احساس کنید: من باید آن را تجربه کنم. نه اینکه فقط آن را بخوانید یا ببینید. مردم تشنهی تجربه هستند- آنها جان میدهند برای تجربه کردن.
تئاتر آینده تئاتری خواهد بود که فعالانه مخاطبان خود را درگیر میسازد و احتمالاً نه تنها دیوار چهارم را، که سه دیوار دیگر را نیز خواهد شکست. به عنوان مثال، به تازگى در تئاترى از نیویورك به نام "شهر ما"، تماشاچیان عملاً خود را جزئى از بازیگران یافتند. در بوستون، پروژه بازیگران شكسپیر -كه توسط بنجامین اِوِت (فارغالتحصیل موسسهی تئاتر رپرتوار آمریکا) در سال ٨٦ پایه گذارى شد- شكسپیر را در مكانهایى غیر معمول مانند فروشگاهها و كلیساها اجرا كرد و عملاً شكسپیر را به كوچه و خیابان برد. بیل راچ نیز در گذشته تئاتر کورنر اِستون را که تئاتر جامعهمحور را گسترش میداد به همراه دیگران پایهگذاری کرد و برداشتهایی از نمایشهای کلاسیک را در شهرهای کوچک و محلات تولید میکرد.
جک مگان، مدیر اداره هنر در هاروارد میگوید: "خلاصه مطلب، کار در محیطهای کوچکتر میتواند جذابتر باشد، چرا که دیگر مجبور نیستید میلیونها دلار بودجهی سرمایهگذاری شده را از طریق گیشه بازگردانید و میتوانید با ۴۰ یا ۵۰ هزار دلار تمام هزینههای کار را پوشش دهید. هر چه میزان سرمایه بیشتر باشد، تهیه کننده نیز مجبور است بیشتر به تعداد تماشاچی فکر کند و در نتیجه بیشتر نظر خود را به افراد خلاق تحمیل خواهد کرد."
تئوری آموزش تئاتری
رابرت بروستاین میگوید: "اگر کودکان در معرض هنر و موسیقی قرار نگیرند، نه هنرمند بار خواهند آمد نه تماشاچی." از آنجاییکه سیستم آموزشی، موتور اولیه پرورش نویسندگان، بازیگران، کارگردانان و دیگر دستاندرکاران موفق تئاتر است، بروستاین گله میکند که:"دورههای آموزشی هنر و فرهنگ در مدارس ابتدایی در دسترس نیست، چرا که بودجهها کاهش پیدا میکند و اولین قدم مدارس پس از کاهش بودجه، اخراج معلم موسیقی است."
تئاتر شکسپیر و شرکا در لنوکس با بردن تئاتر به مدارس محلی، عمیقاً با جامعه اطرافش پیوند خورده است. برنامه آنها که تقریباً شامل تمامی دبیرستانهای بخش برکشایر و همچنین بسیاری از مدارس ابتدایی و راهنمایی میشود، در طول سال بیش از ۴۰هزار دانشآموز و معلم را تحت پوشش اجراها، کارگاهها و کارآموزی قرار میدهند. از زمان آغاز فعالیتش در سال ۱۹۷۸، در کنار خود آنسامبل، نزدیک به یک میلیون شرکتکننده داشته است.
تینا پکر میگوید: "کار ما در مدارس به اندازه تولیدات تئاتریمان اهمیت دارد. هر زمانی که به دبیرستانی میرویم، برای شرکت در هر یک از نمایشهای شکسپیر معمولاً بین ۳۰ تا ۵۰ داوطلب داریم. آنها ابتدا نمایش را در مدرسه خودشان اجرا میکنند و سپس در فستیوال پاییزیمان چهار روز اجرای دبیرستانی بدون وقفه شکسپیر برای یکدیگر اجرا میکنند. هر کسی که داوطلب میشود و برای مصاحبه میآید، به شیوهای به کار گرفته میشود، و بیشتر بچهها سه سال تمام در برنامه شکسپیر شرکت میکنند. آنها بسیار مشتاقاند، چرا که این جایی است که میتوانند آزادانه صحبت کنند میتوانند احساساتشان را بروز دهند. ما میدانیم که این جامعه را میسازد: ما میبینیم بچههایی که این کار را انجام میدهند، چطور عمیقاً به هم وابسته میشوند."
در همین حال، در دهههای اخیر، انفجار سرگرمیها در فرهنگ عامه، هنجارهای فرهنگ جوانان را تغییر داده و موقعیت تئاتریها را ارتقا داده است. تام مکگارت میگوید: "شرایط دیگر مانند ۳۰ یا ۴۰ سال پیش نیست که تئاتری بودن یک انگ باشد. امروزه توانایی خواندن، رقصیدن و بازیگری در سطح بالا یک افتخار است و این مردم را تشویق میکند که به آن بپردازند." به دنبال بالا رفتن کیفیت برنامههای آموزش تئاتر در سطح مدارس متوسطه و دانشگاهها، تولیدات تئاتری به گفتهی مکگارت در بالاترین سطح خود در همهی دورانها قرار دارد. او معتقد است که علیرغم چالشهای اقتصادی بر سر راه تئاتر حرفهای، از نظر تعداد و تنوع تولیدات و نیز کیفیت کار بازیگران، کارگردانان و طراحان در همهی سطوح، تئاتر در عصر طلایی خود به سر میبرد.
جک مگان میگوید: "در هاروارد دانشجویان در سال بین ۴۰ تا ۶۰ نمایش به روی صحنه میبرند که هر یک بین ۴ تا ۸ شب اجرا میشود." بروستاین اشاره میکند که امکانات درونبرنامهای برای تئاتر به طور چشمگیری از زمان ورود او (به هاروارد) در سال ۱۹۷۹ افزایش یافتهاند. او به یاد میآورد: "زمانی بود که حتی یک واحد درسی تئاتر هم وجود نداشت، جز کلاس نمایشنامهنویسی ویلیام آلفرد (استاد دانشگاه و نمایشنامهنویس انگلیسی). تئاتر رپرتوار آمریکا ۱۲ دوره آموزشی مطالعات تئاتر معرفی کرد که کمیته هنرهای نمایشی آن را تصویب کرد، اما زمزمههایی به گوش میرسید. برخی از اعضا شروع کردند به درخواست مبنی بر اینکه معلمان بازیگری و کارگردانی ما میبایست مدارک تحصیلی بالا و نشریات علمی آکادمیک داشته باشند. آکادمیک شدن مرگ غریزه خلاق است. اما دانشگاهیان خلاق میدانند که نمیتوان محدودیتهای آکادمیک را بر افراد خلاق نیز اعمال کرد.
هاروارد یکی از معدود کالجهای بزرگ است که مرکز هنرهای نمایشی ندارد. پیتر سلارس در جلسه گفتگویی در تئاتر رپرتوار آمریکا با موضوع اپرای "نیکسون در چین" که برای اولین بار توسط وی کارگردانی شده و به روی صحنه رفته بود- عنوان کرد:"من به هاروارد آمدم چون هیچ دپارتمان تئاتری نداشتند؛ دانشگاههای زیادی وجود ندارند که از چنین امتیازی برخوردار باشند. تئاتر چیزی است که اصلاً داخل دپارتمان نمیگنجد. من عاشق این هستم که هنرمندان اینجا مجبور میشوند که خودشان راهشان را پیدا کنند. با این وجود، کمیته هنرهای نمایشی با ریاست مارتین پوچنر استاد تئاتر و ادبیات انگلیسی و ادبیات تطبیقی از وین، در حال ایجاد مرکز تئاتر (به پیشنهاد کارگروه هنر که در سال ۲۰۰۷ توسط پرزیدنت دروفاست به کار گرفته شد) برای تقویت -و نه تحمیل و جایگزینی- اجراهای زندهی فوق برنامه است.
این خبر خوشی برای بیل راچ است. او میگوید: "من در برخی از برنامههای بسیار منسجم تئاتر تدریس کردهام و از کار کم دانشجویان وحشتزده بودم، از اینکه چقدر فرصت بازیگری و کاگردانی و تمرین حرفه برایشان کم بود. من در هاروارد ۲۶ نمایش در هر گوشه از دانشگاه کارگردانی کردم، از زیرزمین خوابگاه، تا پلههای وایدنر."
داستانهایی که به نمایش درمیآیند
بیل راچ میگوید: "انسانهایی در یک اتاق، در حال خلق و تجربه یک داستان در کنار هم- این از بین نخواهد رفت. حتی امروز به گونهای عطش بیشتری هم برای آن وجود دارد." تینا پکر با او موافق است: "تنها از راه جمع شدن انسانها دور هم است. همان کاری که تئاتر میکند، که میتوان انسانیت را واقعاً حس کرد. حسی قوی، درونی و محسوس یک حس جمعی. آن را نمیتوان در فیسبوک احساس کرد، نمیتوان در تلویزیون آن را جست، و حقیقت را نیز در هیچ یک از اینها نمیتوان یافت."
او ادامه میدهد: "یونانیها، همه را در یک جا جمع میکردند، در دوران الیزابت هم اینچنین بود، درحالیکه بازیگران با مخاطبی حرف میزدند که گوش میکرد، نه این که نگاه کند. تغییر شکل صحنه تئاتر و به وجود آمدن قاب صحنه، تماشاچیان را از بازیگران جدا کرد و قابی یا پنجرهای را به وجود آورد که نمایش از داخل آن دیده شود. حال ما به جایی رسیدهایم که تماشاچیان و بازیگران حتی با هم در یک اتاق هم نیستند. اما پرسیدن سوال با هم- این چیزی است که اجتماع را میسازد. به عنوان یک بازیگر، وقتی که موفق هستید، آن را در بدنتان احساس میکنید، احساس میکنید که دارید به آن میرسید. تصویری درونی از نقش کسی که بازی میکنید دارید؛ که یک کل منسجم میسازد. آن را از طریق واکنش مخاطبانی که آن را درک کردهاند نیز احساس میکنید."
چنین تجربهای نمیتواند با هیچچیزی که بر صفحهی تصویر، به شکل سهبعدی یا حتی متعامل دیده میشود، جایگزین شود. تئاتر مطمئناً در آینده زنده خواهد ماند- تنها سوال این است که چه شکلی خواهد داشت؟ عطش برای داستانسرایی زنده، برای تجربه مشترک بازیگر و تماشاچی، ممکن است حتی افزایش یابد؛ اگر، و وقتی، که مردم از بستههای بینقص تدوینشده و جلاخورده و پرزرقوبرق تلویزیون و تولیدات سینمایی خسته شوند. لیتگو میگوید: "در تئاتر نوعی ظرافت شکننده وجود دارد، چرا که هر چیزی ممکن است اتفاق بیافتد. نوعی هیجان نفسگیر در تئاتر نهفته است."
دوستان عزیز بسیار معذرت خواهی میکنیم به خاطر اینکه متن رضا صالحی عزیز را بعد از 10 ماه ارسال ایشان به صورت تصادفی در اخبار دریافت ملاحظه کردیم و بیدرنگ در اختیار هنرمندان قرار دادیم . تصور نمیکردیم دوستان هنرمندی باشند که در این بخش خبری ارائه کرده باشند ولی ما با همدردی با رضای عزیز مطلب ایشان را در اختیار شما هنرمندان می گذاریم . از رضا صالحی عزیز هم می خواهیم که هر مطلبی من بعد ارسال نمودند اگر در سایت منعکس نشد حتما به روابط عمومی گروه اطلاع دهند . در هر صورت کوتاهی از ما بوده و حتما در ادامه جبران خواهیم کرد . حرف رضا به قرار زیر است :
سلام.این متن را صرفا برای دوست داران" هنر" مینویسم،و اطمینان دارم،همه به گونه با آن مواجه شده اند،و باعث ناراحتی آنان نیز شده است،لطفا اگر وقت دارید،حتما این متن را بخوانید،و ببینید،این حرف ها تا کجا درست است...
گاهی که می اندیشم،به گذشته،به کارهایی که انجام دادم،از ابتدایی ترین ، تا آخرین آنها،میبینم،ارزش کار من به هیچ وجه،دیده نشده.میبینم،شاید کارهای من در ابتدا بهتر و قوی تر از الان بوده است،و بیشتر وقتها دوست دارم این حرفه ام را کنار بگذارم،
فکرکردم،گشتم،و دلیل این اتفاق را یافتم.من این دلیل را در قالب سوال میگویم، و به آن جواب میدهم.
چرا متوقف میشویم؟
جواب این سوال این است،انسان وقتی ابتدا کاری را شروع میکند،شوق و ذوق وصف ناشدنی دارد،و امید دارد که در آن پیشرفت کند،و برای به اوج و حداکثر رسیدن تلاش میکند.اما،مشکلات همواره،بر سر راه ما وجود دارد،مشکلاتی که گاه نمیتوان آنها را به سادگی حل کرد.گاهی وقت ها،مردم،مخاطب های شما،مشوق های شما،به کار شما ارزش نمیدهند،آن را کوچک میشمارند،و به جای کمک به شما،سنگ های فولادین بر سر راه شما می اندازند,شما را سرد میکنند،شوق شما را سرکوب میکنند، و به کار شما به چشم هنر،و کاری که برای آن زحمت کشیده شده نگاه نمیکنند.
بستر لازم برای پیشرفت از شما گرفته میشود،و جلوی یک دیوار قرار میگیرید،که هیچ جای دستی ندارد،و برای عبور،گاه باید آن دیوار را خراب کرد...
حتما با خود میگویید:هیچ کسی بدون زحمت به جایی نمیرسد,و لازمه رسیدن به موفقیت تلاش است.
حرف شما متین،اما به نظر شما،با اینهمه سرد کردن و سنگ انداختن،انسان میتواند به بالاترین حد برسد؟
محل رشد و تکامل؟؟؟؟کدام محل؟؟
شهر های کوچک جای خوبی برای پیشرفت نیست،و باید از آنها بیرون رفت،اما شاید کسی نتواند از منطقه خودش بیرون برود،تکلیف او چیست؟
او حق ندارد پیشرفت کند؟حق ندارد به جایی برسد؟چرا باید در چنین جا و امکانات محدودی باشد؟ چرا"فرهنگ سازی" انجام نمیشود؟
مغز انسان سوت میکشد،از اینهمه تعصب های بیخود و باور ها و ارزش های غلط...
میدانید که انسانهایی هستند که بدون هیچ حقوقی کار میکنند؟؟؟؟میدانید آنها حتی گاهی از جیب میگذارند،تا پیشرفت کنند؟ کجا هستید؟به چه می اندیشید؟
خطاب من به مسئولین...
چشمانتان را بیشتر باز کنید.مشکلات را ببینید... اگر کمک نمیکنید،لااقل،سنگ نیندازید،تا ما مجال برای جمع کردن سنگ ها داشته باشیم.و حرف آخر،
چه حقیرند،کسانی که فقط منافع شخصی خود را در نظر میگیرند،و بجای فکر به کمک به رشد و تکامل دیگران،برای سرکوب کردن آنها قدم برمیدارند،غافل از اینکه{چاه مکن بهر کسی،اول خودت دوم کسی...}.
نمایش عکاس از 8 الی 10 آبان به مدت سه شب به اجرا رسید . در این اجرا با توجه به تبلیغات کم صورت گرفته تماشاچی خوبی داشت و حضور هنرمندان تئاتر شهرستان بالاخص استاد سید ناصر امامی میبدی باعث افتخار گردید ...
سرپرست گروه تئاتر جوان ضمن قدردانی از کلیه اعضای تیم اجرایی این نمایش گفت : از همه شما دوستان عزیز که در عرصه پر مشقت تئاتر میبد قدم گذارده اید و خالصانه تلاش میکنید بی نهایت متشکرم . از این جمله پر مشقت حرفها بر می آید که بهتر است برخی را بازگویم تا بهتر متوجه باشید و درست تر قدم بردارید . اول اینکه در این مسیر که شاخص های اندکی وجود دارند که دوستانه به فکر کمک به رشد و اعتلای این هنر زیبا باشند گاهی سد بزرگی در مسیر رشد نیز می شوند که باید از آنها عبور کنیم . دوم اینکه گاهی در همین مسیر دوستانمان را بهتر می شناسیم و می فهمیم که همه ما را به خاطر خودشان می خواستند و نه به خاطر خودمان . پس ما به خاطر هنر قدم بر میداریم . سوم و آخر اینکه در مسیر رشد و اعتلا همیشه مشکلات و سختی ها و مشقت ها وجود داشته و اگر وجود نداشته باشد رسیدن به پیروزی و اعتلا اصلا زیبایی و شیرینی خاص خود را ندارد . سیمرغی ها همه این مطلب را به زیبایی درک می کنند و لازم نمی بینم تا همه مطلب را باز کنم .
در پایان سرپرست گروه گفت : بچه های عزیز حرکت شما قابل تحسین است اما در این مسیر اشتباهاتی مرتکب شدید که دوست دارم آخرین بار باشد و خطاهای هنری ای مرتکب شدید که دوست دارم تجربه شده باشد و باز خودسری هایی کردید که دوست دارم با شناختن حرمت ها مسیر خود را پیدا کنید و اصولی قدم بردارید . هرگز برای رسیدن به اهداف والای هنری خود دوستی ها و صمیمیت ها را زیر سوال نبرید و هیچگاه در این مسیر تکروی نکنید که در پایان جز یاس و ناامیدی نخواهید دید . همیشه در قالب گروهی منسجم محکم گام بردارید و مطمئن باشید اگر اهداف عالی ای در سر داشته باشید و با هم یکی شوید و از منم ها دست بردارید هزاران برابر از سیمرغ بالاتر خواهید رفت و هیچگاه در سیمرغ باقی نخواهید ماند بلکه صدها برابر از سیمرغ هم بیشتر رشد خواهید کرد . به امید فهم درست یکدیگر و نگاه داشتن حرمت یکدیگر و توقعات به جا از یکدیگر تا شاهد اتفاقات زیباتری در عرصه تولید گروه باشیم. کار شما خیلی خیلی نیازمند کمک همه اعضای گروه بود و این نقاط ضعف با کمک همه خیلی کمتر می شد . امید دارم انسانیت و صداقت را محور رشد و اعتلای خود کنیم و بس ... علی یار و نگهدارتان ... یاحق ...
به نقل از بازینامه دو گروه اعزامی به جشنواره منطقه ای تئاتر در مشهد (منطقه2) اجرای خوبی داشتند و در روز اختتامیه رتبه اول طراحی صحنه به صادق نصیری برای نمایش ما به هم دروغ نمی گوئیم رسید. در این منطقه 3 نمایش بعنوان کارهای برگزیده به جشنواره فجر راه یافتند. دو نمایش از کرمانشاه و یک نمایش هم از بندر عباس.
در جشنواره منطقه ای بسیج هم که در کرمان برگزار شد در بخش تئاتر صحنه ای رتبه دوم بازیگری زن به زهرا آل داود برای نمایش برسد به دست صفورا رسید به اضافه رتبه برگزیده طراحی صحنه و همچنین رتبه برگزیده طراحی بروشور به سعید شهریار تعلق گرقت. در این جشنواره نمایشهای کرمان و سیستان و بلوچستان به مرحله کشوری راه یافتند.
در بخش تئاتر خیابانی هم نمایش مجلس سهراب کشوناز میبد بعنوان یکی از دو نمایش برتر به مرحله کشوری راه یافت . به همراه دریافت جایزه کارگردانی و بازیگری برتر برای مجید زارعی و همچنین جایزه برتر موسیقی برای کارگر .
دوشنبه باید چشم انتظار نتایج جشنواره کشوری سوره ماه باشیم. دو نمایش سوفیای من و کبوتران چاهی از استان یزد در این جشنواره حضور دارند. برای این دو نمایش هم آرزوی موفقیت داریم ...
سرپرست گروه تئاتر جوان ضمن تبریک به تمامی گروه های یزدی، تبریک ویژه خود را به مجید زارعی شاگرد سابق خود اعلام کرد و گفت : در این دریای متلاطم رسیدن به ذره مقدمه ای برای رسیدن به اوج است . بنده افتخار میکنم به بچه هایی که نطفه شروع و غنچه بودن خود را در کنار ما شروع کردند . زمانی که هنوز در اوایل نوجوانی و بچگی به سر می بردند و اکنون در دوران جوانی رشد و ارتقاء به سر می برند . افتخار میکنم موقع گل گیری شما فرا رسیده است و بسیاری الان دیگر بزرگ شده اید و به سنی رسیده اید که الان وقتش هست . امیدوارم تمامی بچه های تئاتری میبد به درجات عالی دست پیدا کنید و بدانید که لحظه به لحظه حضور در این عرصه را باید قدر دانست و در همراهی با یکدیگر هست که افتخاری بالاتر به دست خواهد آمد . امید به رشد و بالندگی ... امید به انسجام و یکپارچگی ... امید به درخشان شدن نام میبد ... هر که باشید و هر چه باشید و از هر طرفی که باشید وقتی نام میبد بدرخشد یعنی همه به افتخار دست یافته اند . به امید روزهای بهتر از این ... یاعلی ...
رحمت امینی گفت: هدف اول برای گروههای تئاتر باید کوشش برای رسیدن به شکل
اجرایی مناسب نمایش باشد و تلاش برای حضور در جشنوارهها باید در اولویت
بعدی قرار گیرد.
به گزارش خبرنگار تئاتر رحمت امینی؛ رییس مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری؛ روز
گذشته با حضور در سالن تئاتر بعثت در شهرستان میناب و بعد از تماشای آثار
نمایشی هنرمندان حوزه هنری استان هرمزگان، در جمع این هنرمندان گفت: تئاتر،
کار سادهای نیست و نباید به آن نگاه سطحی داشت. تئاتر با تمرین و بردباری
و ممارست به ثمر مینشیند و باید هدف اول گروههای نمایشی، کوشش برای
رسیدن به شکل اجرایی مناسب تئاتر باشد و حضور در جشنوارهها و حائز رتبه و
جایزه شدن باید در اولویتهای بعدی قرار داشته باشد.
وی با تاکید بر این نکته که نباید به هر قیمتی تئاتر به صحنه برد، ادامه
داد: برآیند کار گروههای تئاتر، همچون ورزشکاران، باید ممارست برای رسیدن
به نتیجهی مطلوب باشد. هدف تئاتر، جشنوارهها نیست. این نکتهای است که
میخواهم هنرمندان جوان ما بیشتر در آن تامل کنند.
این استاد دانشگاه همچنین ضمن تقدیر از هنرمندان تئاتر استان هرمزگان،
شهرستان میناب را شهری تئاتر خیز دانست و اظهار داشت: میناب از جمله
شهرهای مستعد تئاتر است که استعدادهای خوشنامی از این شهر در بدنهی
حرفهای تئاتر کشور مشغول فعالیت هستند. نمایشهایی که امروز در میناب
شاهدش بودم؛ به لحاظ مضمون و محتوا؛ همسو با اهداف حوزه هنری بود اما باید
در ارتقاء کیفی آن کمی تلاش بیشتری داشت. کیفیت برای ما در مرکز هنرهای
نمایشی حوزه هنری بسیار مهم است و در این مسیر آثار شایسته را در اولویت
حمایتهای خود قرار خواهیم داد. ضمن اینکه آثاری که به لحاظ مضمون و محتوا
در راستای اهداف حوزه هنری باشند را رها نخواهیم کرد.
امینی همچنین با بیان اینکه با کمک کارشناسان مرکز سعی خواهد شد، کیفیت
آثار مراکز استانی را ارتقاء دهیم، تصریح کرد: هیچ وقت ادعایی نیست که
همهی هنرمندان و کارشناسان مرکز، از سطح تجربه و دانش بالاتری نسبت به
هنرمندان دیگر استانها برخورداراند. بلکه حضور کارشناسان مرکز در
استانها، تعاملی است برای تبادل دانش و تجربه. ضمن اینکه حوزه هنری سعی
خواهد داشت برای اهداف خود از کارشناسان و هنرمندان بومی هر استان استفاده
کند و بهتر است استانهای مجاور از دانش و تجربهی هنرمندان یکدیگر نهایت
بهره را ببرند. چه خوب است که به طور مثال، کارشناسان استان هرمزگان، به
هنرمندان استان بوشهر مشاوره بدهند و اساتید استان بوشهر، هنرمندان استان
سیستان و بلوچستان را یاری دهند. تعامل بین هنرمندان و کارشناسان مراکز
استانی از جمله مواردی است که در ارتقاء کیفی آثار نمایشی مجموعهی حوزه
هنری تاثیر بسزایی خواهد داشت.
رییس مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری همچنین با اشاره به مشکلات هنرمندان
استانها، خاطرنشان کرد: از هر فرصتی برای سفر به مراکز استانی و دیدار با
هنرمندان شهرستانها استفاده خواهم کرد تا از نزدیک با مشکلات این هنرمندان
آشنا شوم و در حد امکان و اختیارات نیز تمام تلاش خود را برای رفع این
مشکلات بکار خواهم گرفت. ما بر آن هستیم تا تئاتر حوزه هنری در همهی
استانها از رونق ویژهای برخوردار شود.
گفتنی است حسینعلی شوندی؛ مسئول امور استانهای مرکز هنرهای نمایشی حوزه
هنری؛ و همچنین علی رضایی؛ رییس حوزه هنری استان هرمزگان؛ و نیز ایمان
خواجویی؛ مسئول واحد هنرهای نمایشی حوزه هنری هرمزگان؛ دکتر امینی را در
سفر خود به شهرستان میناب همراهی میکردند.
رحمت امینی طی سفر خود در روزهای 12 و 13 مردادماه، به تماشای یک
نمایش از بندرعباس و دو نمایش از هنرمندان شهرستان میناب نشست و مشاورههای
لازم را به هنرمندان این آثار ارائه کرد.
لازم به ذکر است از میان این 3 نمایش، یک اثر به همایش منطقهای بیست و
دومین جشنوارهی سراسری تئاتر سورهی ماه راه خواهد یافت و دو نمایش دیگر
در شهر خود برای عموم، اجرا خواهند شد.
سرپرست گروه تئاتر جوان ضمن اظهار تأسف از بی مدیریتی مسئول سابق بخش کودک و نوجوان گفت : ما چوب ندانم کاری های خودمان را می خوریم . باید کنترل شدید در بخش کودک و نوجوان باشد تا در آینده شاهد آسیب های جبران ناپذیری در بخش هنر نمایش نباشیم . امروز تقلید کودکان از دیگران و یادگیری سریع این رده سنی باعث می شود تا با نگاه دقیق تری به این بخش توجه کنیم و روش تربیت متولیان تئاتر آینده را یک روش درست و اصولی دانست . وقتی دوستان ما رها می کنند بچه هایی را که به خیال خود بچه اند و چیزی نمی فهمند . باعث می شود تا چیزهایی را بشنوند که غیرقابل باور است . پس کنترل و نظارت و تربیت درست این بخش، آینده درخشان هنر نمایش و حتی در زندگی خواهد بود . همه ما به نوعی نیازمند کنترل هستیم . دیگر برای تأسف دیر است که بگویم ای کاش در گذشته کنترل بیشتری بر روی بخش نمایش کودک داشتم ولی اکنون از رئیس جدید ارشاد می خواهم که شدیدا این امر را کنترل کند تا در آینده چهره نادرستی از تاریخچه حضور ایشان در تاریخ به ثبت نرسد ....
سرپرست گروه در ادامه افزود : بنده کار ندارم که در گذشته چه اتفاقی افتاده است . بلکه مهم این است که آسیب هایی گذشته مجددا تکرار نشوند حتی توسط بنده و اشخاص نزدیک اینجانب ....
برای بنده بی نهایت مهم است که نسل آینده تئاتر یکی از موفق ترین نسل هنری باشد . نه فقط به خاطر اینکه دختر بنده در این مرحله وارد این حرکت عظیم هنری شده است . نه ! بلکه به خاطر اینکه نمی خواهم در آینده چوب اشتباهات الان خودم را بخورم و دیگر کاری از دستم برنیاید .
بنابراین جداسازی دختران و پسران بخش کودک و نوجوان را یکی از محورهای رشد این بخش می دانم و مطمئنم که در کنار بسیاری از حسن هایی که فعالیت این دوقشر در کنار هم دارد . آسیب های بی شمار دیگری را در بردارد که در کنار فواید آن بی ارزش است . پس از امروز جداسازی این دو گروه را در برنامه کاری خود قرار داده ایم و در دو بخش تولید خواهیم داشت . در بخش کودک و نوجوان دختران و پسران که رقابت خوبی هم خواهند داشت.
سرپرست گروه گفت : ما برای تبادل نظر و گفتگوهای دوستانه حتما این دو گروه را در جلسات هفتگی یا ماهانه در کنار هم خواهیم دید و حتی در بین این دوستان کسانی برای تولیدات بهتر و رده های بالاتر و مختلط انتخاب خواهند شد. اما برای شناسایی و خیلی برنامه های دیگر این دو گروه جدا خواهند بود . اصل حرکت گروه رشد و تعالی انسانی است و اگر چیزی غیر از این باشد از خدواند تبارک و تعالی می خواهم که قبل از آن جلوی هرگونه حرکتی را توسط گروه بگیرد و یا سرنگون سازد که خداوند خود می داند که اصلا دوست نداریم سبب شر یا زیانی برای کسی باشیم . خدایا چنان کن سرانجام کار تو خشنود باشی و ما رستگار ....
برای اینکه هنرمندان این سایت را برای خود بدانند گروه تئاتر جوان اسم سایت خود را http://www.teatremeybod.ir گذاشته است . این سایت تنها در رابطه با خبرهای گروه فعالیت نمی کند بلکه برای همه دوستان هنری و حتی گروه های رقیب نیز خبر ارائه خواهد داد . به زودی حتی شاهد نقد تئاتر های گروه های رقیب در شهرستان میبد نیز خواهید بود و حتی از تئاترهای استان و دیگر شهرستان ها و مرکز نیز اطلاع رسانی خواهیم داشت. گستره فعالیت سایت خود را از این هم فراتر خواهیم برد . البته اگر انتقاد و نظری دارید می توانید از طریق ارتباط با ما پیام خود را ارسال نمایید . امیدواریم بتوانیم با کمک شما فعالیت هنری خوبی در کنار هم داشته باشیم .
”محمود احمدی نژاد” خطاب به مسوولان فرهنگی به جامعه تئاتری کشور اعتماد کنید پنجشنبه 12 بهمن 1391 - 23:12 به گزارش روابط عمومی سی و یکمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر، محمود احمدی نژاد، که صبح امروز، 12 بهمن ماه، در مراسم اختتامیه سی و یکمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر حضور یافت، طی سخنانی گفت: از صمیم دل خوشحالم که این فرصت و توفیق عنایت شد تا امروز در این جشن باشکوه در خدمت پیش کسوتان، هنرمندان و هنر آفرینان سرزمینمان باشم...
وی ادامه داد: برگزاری این مراسم بسیار ارزشمند است؛ چراکه در این مراسم کسانی حضور دارند که یک عمر موجودیت خودشان را برای اعتلای فرهنگ این سرزمین هزینه کردند و همچنین در این مراسم جوانان پرنشاطی حضور دارند که با شور و شوقی وصف ناپذیر مصمم اند که این راه روحانی را تا رسیدن به قله های عظمت دنبال کنند.احمدی نژاد تصریح کرد: بنابراین بالاترین افتخار امروز به نام بنده ثبت شد که از این بابت، هم بسیار خوشحالم و هم از سویی متاسف. خوشحال از اینکه این فرصت توفیق شد به ساحت هنرمندان کشور عرض ارادت کنیم و تاسف از اینکه کاش زودتر خدمت شما عزیزان می آمدیم.وی با اشاره به تجلیلی که از هنرمندان پیش کسوت صورت گرفت، اظهار کرد: تجلیل از اساتید و هنرمندان نمایش کشور چند معنا دارد. معنای اول قدرشناسی ملت ایران از خادمان خودشان است و من به عنوان رئیس جمهور به نمایندگی از ملت بزرگ ایران، این نشان را به این عزیزان تقدیم می کنم و این نشان دهنده این است که مردم ایران ملت قدرشناسی هستند. معنای دوم این است که هنر رمز و راز زندگی است و زندگی غیر هنرمندانه زندگی نیست و هنرمندان در حقیقت زندگی آفرین هستند.رئیس جمهوری در ادامه سخنان خود خاطرنشان کرد: می خواهم با اشاره به معنای دوم، چند کلمه در خدمت شما اساتید درس پس دهم. در واقع می خواهم به اصل خلقت برگردم. همه این عالم برای انسان خلق شد. اگر انسان را از هستی برداریم، سایر مخلوقات بی معنا می شوند و آن که به سایر مخلوقات معنا می دهد در واقع انسان است و مابقی مخلوقات خلق می شوند تا شرایطی را فراهم کنند که انسان بتواند انسانی، زندگی کند.وی تصریح کرد: خدایی که این عالم را خلق کرد مطلق و عین زیبایی است و عالم را زیبا خلق کرده، همه هستی زیبا است و زیباترین زیبایی ها هستی متجلی در انسان است. در واقع خداوند انسان را برای زیبایی خلق کرد و زیبا خلق کرد و از انسان خواست زیبا زندگی کند. خداوند متعال به انسان ها فرصت داده تا از دل خاک پا به بیرون نهاده و زیبایی ها را در خود متجلی کند و این ظرفیت را در انسان ها قرار داده تا بتوانند تجلی تمام زیبایی ها باشند. همچنین انسان زیبایی دوست است و در انسان ها حقیقتی به نام زیبایی نهفته است.احمدی نژاد با اشاره به نقش هنرمند عنوان کرد: نقش هنرمند بازآفرینی ارزش های انسانی نهفته در دل انسان ها است. کار هنرمند کاری انسانی است و مخاطبان هنرمند، انسان ها هستند. در واقع مخاطب هنرمندان قلب، اندیشه، شعور و حقیقت انسان هاست.وی افزود: حقیقت انسان بسیار بالاتر از جسم و حواس مادی اوست و ماموریت هنرمند بیدار کردن انسان ها، یادآوری عظمت انسانی و زیبایی های انسانی است. حتی آنجا که زشتی ها را به تصویر می کشد، در واقع به نوعی به انسان ها حقیقت خودشان را تذکر داده و یادآوری می کند. احمدی نژاد اولین هنرمند را خداوند متعال دانست و گفت: پیامبران و انسان های بزرگ همگی هنرمند بوده اند کار هنرمند مقدس است و هنرمند بودن یعنی دارای آرمان های انسانی و اصلاح گر بودن.وی در ادامه اذعان کرد: خدا را شاکرم که هنرمندان عزیز ما در ایران سربلند از گذشته های دور و از اعماق تاریخ تا به امروز دارای ارزش های انسانی و زیبا و متعالی هستند و همچنین برای کمال انسان ها تلاش می کنند و دارای اهداف مقدس هستند و به همین دلیل است که هنرمندان همواره ماندگارند.رئیس جمهوری اسلامی ایران با اشاره به اینکه هر عملی با احیای حقیقت انسان ها در این جهان باقی خواهد ماند، اظهار کرد: اثر هنری که از انسان های زیبا به جا مانده، زیباتر است. همه انسان ها باید به سمت کمال بروند. البته هنرمندان در این مورد باید از دیگر مردم پیشی بگیرند و این را بدانند کسی که به خورشید نزدیک تر است، نورافشانی بیشتر و جلوه بیشتری دارد.وی با اظهار خشنودی از اینکه هنرمندان این سرزمین انسانی، می اندیشند و انسانی عمل می کنند، بیان کرد: البته این را هم می دانید در هنرهای نمایشی، تئاتر پایه است و جزو زیباترین هنرمندی ها است. زمانی که نمایشنامه نویس شروع به نوشتن ایده ای می کند و متنی را خلق می کند تا کارگردانی آن اثر نمایشی و کسانی که روی صحنه تئاتر می آیند اگر خودشان در آن موضع قرار نگیرند و آن حس شکل نگیرد اگر ساعت ها در صحنه بچرخند، مطلبی به مخاطب منتقل نمی شود.وی تصریح کرد: در واقع آن اصالت ها و حقیقت وجودی بازیگران است که به مخاطب منتقل می شود. جایی که به صورت مستقیم تمام خوبی ها و زیبایی ها به مخاطب تئاتر منتقل می شود و به همین دلیل است که آثار تئاتر، ماندگارتر است.احمدی نژاد در ادامه سخنان خود با اظهار خرسندی از اینکه هنر تئاتر در کشور پر رونق است، گفت: ما در این عرصه شاهد حضور پیش کسوتان و جوانان عزیزمان هستیم که طیفی از هنرمندان آماده به کار برای تعالی انسان ها هستند.وی با اشاره به سخنان داوود رشیدی یادآور شد: این هنرمند عزیزمان متنی را قرائت کردند و خواستند که بیشتر به تئاتر رسیدگی کنیم، چشم. حتما این کار را انجام خواهیم داد. رئیس جمهوری اسلامی ایران در ادامه با اشاره به حساسیت های وزارت ارشاد در بررسی متون نمایشی بیان کرد: بهترین هنرمندان ما در تئاتر هستند. تئاتر یعنی خاک خوردن و عشق و فداکاری، بنابراین از همکارانم در مجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران می خواهم که به جامعه هنری و به خصوص به جامعه تئاتر کشور اعتماد کنند و بدانند که هیچ مشکلی ایجاد نمی شود.وی تصریح کرد: فرهنگ متعالی ایران را همین مردم حفظ کرده اند. کسی خیال نکند از این مردم بیشتر می فهمد. اگر ما تصور کنیم فرهنگ این سرزمین توسط وزیران، مدیران و کارشناسان اداره می شود و تنها این افراد دلسوز فرهنگ هستند، این تصور اشتباه است؛ چراکه ما هفتاد و پنج میلیون انسان عاشق فرهنگ داریم.احمدی نژاد با اشاره به تاریخ چند هزار ساله ایران عنوان کرد: شاید ما تنها ملتی هستیم که تاریخمان سرشار از حوادث سنگین و شکننده است. در این چند هزار سال با همه تحولاتی که رخ داده شاهد آن هستیم که پایه ملت ایران بر فرهنگ، صداقت، عشق، پاکی و دوست داشتن سایر انسان ها نهاده شده است. وی خاطرنشان کرد: حتی پیش از اینکه ملت ایران آگاهانه و آزادانه مکتب پیامبر اکرم(ص) را انتخاب کند، باز هم ملت ایران موحد بودند و همیشه به دنبال بهترین های انسانی بوده اند. همانطور که امام خمینی(ره) فرمودند: «این انقلاب مرهون همه این ملت است»؛ بنابراین ما باید به جوانانمان اعتماد کنیم. این مسئولیت بر دوش همه ما است. همه ما به فرهنگمان زنده ایم و این حس در تک تک ایرانی ها وجود دارد.وی با اشاره به مراسم تجلیل از پنج هنرمند پیش کسوت و کسالت ژاله علو، جمشید مشایخی و عزت الله انتظامی که باعث شده بود نتوانند در این مراسم حضور یابند، گفت: از خدا می خواهم که خداوند به این هنرمندان که نتوانسته بودند امروز در اینجا حضور یابند شفای عاجل عنایت فرماید.
احمدی نژاد در پایان سخنان خود با اظهار امیدواری از اینکه در فرصت های دیگری هم بتوانیم از دیگر هنرمندان تجلیل کنیم، بیان کرد: هنرمندانی که در سینما موفق هستند فعالیت خود را از تئاتر آغاز کرده اند؛ بنابراین امیدوارم بتوانیم از این هنرمندان به خصوص هنرمندان تئاتر تجلیل کنیم و قطار تجلیل از هنر و زیبایی آفرینی هنر ایران به سمت قله ها، پرشتاب حرکت کند.
سرپرست گروه تئاتر جوان میبد با به وجود آمدن برخی از اتفاقات در گروه و خارج از گروه اعلام نمود که ...
به زودی از برخی از اسرار که موقع فاش آن شده است ، پرده بر می دارم . این حرکت با در نظر گرفتن تمام جوانب کار می باشد و برای این است که هنرمندان اشتباه هنرمندان دیگر را تکرار نکنند . از 16سال پیش تاکنون اتفاقاتی افتاده است که خوب است همه بدانند و سرانجام هر کدام را بشنوند . بدانند که آنها که بد کردند در کجا هستند و آنها که خوب کردند در کجا !!! منظورم کار خوب و بد است !!! اینقدر منفی نگر نباشید !!!
از دورویی ها خواهیم گفت ... از خیانت ها ... از عدم صداقت ها ... از ریاست ارشاد ها ... از مسئولین انجمن ها ... از مدیرکل ها ... از دست نشانده ها و همه آن چیزهایی که خوب است دیگر تکرار نشود ... از این کثافت کاری هایی که گریبانگیر همه شده است و بعضی نشده ... و هر کس ادعای این را دارد که ما هم خسته شده ایم ... بهتر است شفاف باشد و هنرمندان آدم های هنرمند اطراف خود را بهتر بشناسند ... بهتر است بدانند در سال 1379 چه اتفاقی افتاد ... در سال 1385 و 1386 و در سال های اخیر تا روشن شوند و درست انتخاب کنند و خاطرات تلخ بنده را دوباره تکرار نکنند ... بهتر است که الان به سیم آخر بزنیم و همه روشن شوند و با وجدان راحت سر بر زمین بگذاریم . بهتر است بدانند که حق بیت المال گاهی آدمهایی را بالا آورده و گاهی پایین انداخته ...
این است که می گوییم خون به دل رهبر عزیزمان کرده ایم ... آتش به دل ولایت انداخته ایم ... چرا درک نمی کنیم که باید همه با هم کمک کنیم تا کشوری ولایت مدار و آماده باش برای خدمت داشته باشیم ؟! چرا نمی فهمیم پند و اندرزهایی که رهبر معظم انقلاب می گوید ؟!! بنده به گفته ولایتم عمل می کنم که ایشان فرمودند : هر کجا دیدید که ذره ای حق پایمال می شود ، مقابله و ایستادگی کنید تا مدیون خون شهیدان نباشید ... من فقط ذره ای از این ایستادگی هستم و می خواهم حتی پرده از اشتباهات خود و هر که دیدم بردارم. مگر اینکه ببینم دست برداشته اند از نامردی و ناجوانمردی ...
چه بسیارند که با زیر پا گذاشتن حق این مردم خود را به جاهایی رساندند که حقشان نیست . و چه بسیارند که به حق به جایگاه هایی رسیدند که خیلی بالاتر از اینها حقشان بود . پس درست بیندیشیم قصد من تخریب و ارضای هوس شخصی نیست . قصد جلوگیری از ادامه انواع فساد .... است و اول از خودم شروع می کنم . این که برخی از لطف دیگران سوء استفاده می کنند و در پشت پرده کارها می کنند . اینها سوال است ؟؟؟!!!! پس اندکی تأمل چون ما از خودمان ناراحتیم و به زودی کاری می کنیم که وجدان راحت تر داشته باشیم و کمتر ناراحت ...
اگر کسی جواب داشت بی کم وکاست بدون درج الفاظ نادرست انعکاس خواهیم داد . پس منتظر فاش اسرار باشید همه ...
به گزارش از سرپرست گروه : درخواست یکی از گروه های شهرستانها که قرار بود نمایش سیمرغ با یک نمایش از آن شهرستان به صورت اجرای عموم پایاپای به اجرا برسد ، رد شد .
علت رد درخواست این بود که نمایش سیمرغ دارای بازیگر و عوامل بیشتری بود و هزینه های اجرای هر شب این نمایش از دو میلیون تومان بالاتر بود . به همین خاطر ما از این کار صرف نظر کردیم . زیرا مجموعه سیمرغ بیش از آنکه تصور کنیم فی سبیل الله کار کرده اند و بنده دیگر نمی توانم بیش از این خجالت این دوستان را بکشم . مدعیان هم کنار نشسته اند و فقط از بیلان گروه به نفع خود استفاده می کنند و اصلا برایشان مهم نیست که چه اتفاقی برای امثال ما می افتد . آنها پولی که باید را به جیب می زنند یا نمی زنند ، حداقل از جیب چیزی نگذاشته اند . ما هم دوست داریم از این به بعد با تدبیر جلو رویم مفت خود را نفروشیم . در هر صورت قرار شد در صورتی که اسپانسری فراهم شد برای هر دو گروه هزینه گرفته شود تا این حرکت در هر دو شهرستان به صورت پایاپای انجام شود . تا انشاالله دوستان هنرمند تئاتر با تولیدات شهرهای دیگر نیز آشنا شوند . این برنامه از برنامه های اصلی آینده گروه خواهد بود و ما یکی از اهداف رشد گروه را همین امر میدانیم .